சுபாஷிதம் - 9

161.

அஷ்வப்லவம் சாம்புதகர்ஜனஞ்ச ஸ்த்ரீணாஞ்ச சித்தம் புருஷஸ்ய பாக்யம்

அவர்ஷணஞ்சாப்யதிவர்ஷணஞ்ச தேவோ ந ஜானாதி குதோ மனுஷ்ய:

குதிரையின் துள்ளலையும், மேகங்களின் முழக்கத்தையும், பெண்களின் மனதையும், ஆண்களின் பேற்றையும், மழையின் குறைநிறையையும் கடவுளும் அறியமாட்டார். பின் ஒரு மனிதன் எப்படி அறிவான்?

162.

ச்ரேயஸ்ச ப்ரேயஸ்ச மனுஷ்யமே தஸ்தௌ, ஸம்பரீத்ய விவிநக்தி தீர:

ச்ரேயோ ஹி தீரோபி ப்ரேயஸோ வ்ருணீதே ப்ரேயோ மந்தோ யோகக்ஷேமா வ்ருணீதே

-கடோபநிஷத்.

புனிதமானது, விருப்பமானது என இரு பாதைகள் பூமியில் விரிந்து செல்ல, ஞானியானவன் பிரியமானதை விட்டுப் புனிதமானதை பற்றிச் செல்வான்.    

-கடோபநிஷதம் 

163.

மத்ரஸ்ய மா சக்ஷுஷா ஸர்வாணி பூதானி ஸமீக்ஷந்தாம்

மித்ரஸ்யாம் சக்ஷுஷா ஸர்வானி பூதானி ஸமீக்ஷே

மித்ரஸ்ய சக்ஷுஷா ஸமீக்ஷாமஹே 

-யஜுர்வேத

இவ்வுலகின் சகல உயிர்களும் நட்பால் கனிந்த பார்வை கொண்டு எனைக் காண, நானும் அப்படியே அதைப் பிரதிபலிப்பேன்.

-யஜுர்வேதம்

164.

ச்ருயதாம் தர்மஸர்வஸ்வம் ச்ருத்வா சைவாவதார்யதாம்

ஆத்மன: ப்ரதிகூலானி பரேக்ஷாம் ந சமாசரேத்.

தர்மத்தின் சாரத்தைக் கேட்டு மனதில் இருத்திக் கொள்ளுங்கள். நமக்கு எது சாதகமற்றதோ, அதைப் பிறருக்குச் செய்யாதிருப்போமாக.

165.

இந்த்ரம் மித்ரம் வருணமக்னிமாஹுரதோ திவ்ய: ஸ ஸுபர்ணோ கருத்மான்

‘ஏகம் ஸத் விப்ரா பஹுதா வதந்தி’ அக்னிம் யமம் மாதரிஷ்ரவானமாஹு:

ஞானிகள் ஒரே மெய்ப்பொருளின் வெவ்வேறு தோற்றங்களை இந்திரன், சூரியன், வருணன், அக்னி, கருடன், காலன், வாயு என்று பல்வேறு பெயர்களில் அழைக்கிறார்கள்.

166.

ஆதித்யசந்த்ராவனிலோனலஷ்ச்சதௌர்பூமிராபோ ஹ்ருதயம் யமஷ்ச்ச

அஹஷ்ச்ச ராத்ரிஷ்ச்ச உபேச ஸந்தயே தர்மோபி ஜானாதி நரஸ்ய வ்ருத்தம் 
-மஹாபாரத்

சூரியனும், சந்திரனும், காற்றும், நெருப்பும், ஆகாயமும், பூமியும், நீரும், இதயமும்,  காலனும், உதய அஸ்தமனங்களும், தர்ம தேவதையும் மனிதர்களின் செயல்களைச் சாட்சிகளாகக் கண்டு கொண்டிருக்கின்றன. 
 -மஹாபாரதம்.   

167.

பூர்வஜன்மக்ருதம் கர்ம தத் தைவமிதி கத்யதே

தஸ்மாத் புருஷகாரேண யத்னம் குர்யாததந்த்ரித:  

-ஹிதோபதேஷ

முற்பிறப்பின் வினைகள் நம் கையை மீறிய தெய்வாதீனமாக இருப்பினும், இப்பிறப்பின் அயராத கடும் முயற்சியால் வெல்லப் படவேண்டும். 
​-ஹிதோபதேசம்.  

168.

ஷட தோஷா: புருஷேணேஹ ஹாதவ்யா பூதிமிச்சதா 

நித்ரா தந்த்ரா பயம் க்ரோத: ஆலஸ்யம் தீர்கஸுத்ரதா 

-பஞ்சதந்த்ரா

ஒருவன் வாழ்வில் வளம் பெறப் பின்வரும் ஆறு தோஷங்களை நீக்க வேண்டும்.உறக்கம், அசிரத்தை, அச்சம், முன்கோபம், சோம்பேறித்தனம், ஒத்திப்போடும் தன்மை. 
-பஞ்ச தந்திரம்

169.

யே கேசித் துக்கிதா லோகே ஸர்வே தே ஸ்வஸுகேச்சயா

யே கேசித் ஸுகிதா லோகே ஸர்வே தேன்யஸுகேச்சயா

தன்னுடைய மகிழ்ச்சிக்காக ஏங்குபவர்களைக் காலமெல்லாம் துயர் பீடிக்க, பிறர் நலனுக்காகத் துயரடைபவர்களை மகிழ்ச்சி தயக்கமின்றித் தழுவுகிறது.    

170.

அப்தி: காத்ராணி ஷுத்யந்தி மன: ஸத்யேன ஷுத்யதி

வித்யாதபோப்யாம் பூதாத்மா புத்திர்ஞானேன ஷுத்யதி 

-மநு ஸ்ம்ருதி

புற உறுப்புகள் நீராலும், மனம் நேர்மையாலும், ஆன்மா கல்வி மற்றும் தவத்தாலும், அறிவு ஞானத்தாலும் தூய்மையடைகிறது.  
-மநு ஸ்ம்ருதி

171.

அபிவாதனஷீலஸ்ய நித்யம் வ்ருத்தோபஸேவின:

சத்வாரி தஸ்ய வர்தந்தே ஆயுர்வித்யா யஷோ பலம்

முதியவர்களைப் பணிந்து மரியாதை செலுத்துபவர்களின் வாழ்வில் ஆயுள், கல்வி, வெற்றி, வலிமை என்னும் நான்கு செல்வங்கள் பெருகுகின்றன.

172.

ஷட் குணா: புருஷேணேஹ: த்யக்தவ்யா ந கதாசன:

ஸத்யம் தானம் அநாலஸ்யம் அநஸூயா க்ஷமா த்ருதி:

ஒருவன் வாய்மை, தானம், சுறுசுறுப்பு, பொறாமையின்மை, சகிப்புத்தன்மை, உறுதி என்னும் ஆறு குணங்களையும் ஒரு போதும் கைவிடக்கூடாது.

173.

சாயாமன்யஸ்ய குர்வந்தி ஸ்வயம் திஷ்டந்தி சாதபே

ஃபலான்யபி பரார்தாய வ்ருக்ஷா: ஸத்புருஷா இவ

தான் வெயிலில் காய்ந்த போதும் நிழலும் கனியும் தனக்கன்றிப் பிறர்க்கென வாழும் மரங்கள் புனிதர்களை ஒத்தவை.

174.

பாத்ரே த்யாகீ குணே ராகீ ஸம்விபாகீ ச பந்துஷு

ஷாஸ்த்ரே போத்தா ரணே யோத்தா ஸ வை ’புருஷ’ உச்யதே

பாத்திரமறிந்து கொடுப்பவனும், பிறரின் நிறைகளைக் காண்பவனும், சுகதுக்கங்களை நண்பர்களுடன் பகிர்பவனும், மெய்ஞ்ஞான அறிவை விடாது கற்பவனும், போர்முனையில் முன்னிற்பவனுமே ஆண்மகன்.  

175.

சுசித்வம் த்யாகிதா சௌர்யம் ஸாமான்யம் ஸுகதுகயோ:

தாக்ஷிண்யஞ்சானுரக்திஷ்ச ஸத்யதா ச ஸுஹ்ருத்குணா:

தூய்மை, தாராள மனம், தியாகம், இன்பதுன்பங்களில் சமநிலை, பணிவு, அன்பு, வாய்மை இவையே ஒரு உண்மையான நண்பனின் குணம்.

[ இக்குணமுள்ளவர்களைத் தேடி நண்பர்களாக்குதல் அல்ல இதன் உட்பொருள். இவை அனைத்தும் நம் ஒவ்வொருவரிடமும் அமையுமானால் நாம் பிறரின் நண்பனாகி விடலாம்.]    

176.

ஆதானஸ்ய ப்ரதானஸ்ய கர்தவ்யஸ்ய ச கர்மண:

க்ஷிப்ரம் அக்ரியமாணஸ்ய கால: பிபதி தத்ரஸம்

-ஹிதோபதேஷ

பிறருக்குச் செய்ய வேண்டியதாயினும் , உங்களுடையதாயினும் பணியைக் குறித்த காலத்திற்குள் முடிக்காவிடில், பலனின் ரசத்தைக் காலம் பருகி மறைந்து விடும்.  

-ஹிதோபதேசம் 

177.

மா வனம் சிந்தி ஸவ்யாக்ரம் வ்யாக்ரா: நீனஷன் வனாத்

வனம் ஹி ரக்ஷ்யதே வ்யாக்ரௌ: வ்யாக்ரான் ரக்ஷதி கானனம்

-மஹாபாரத்

புலிகள் உலவும் வனத்தையும், புலிகளையும் அழிக்காதீர்; புலிகளை வனமும், வனத்தைப் புலிகளும் பரஸ்பரம் காக்கின்றன.

-மஹாபாரதம் 

178.

ந து அஹம் காமயே ராஜ்யம் ந ஸ்வர்கம் ந அபுனர்பவம்

காமயே துக்க தப்தானாம் ப்ராணினாம் ஆர்தினாஷனம்

-பாகவத

"ஆள்வதற்கு ஓர் அரசோ, அனுபவிக்க சொர்க்கமோ, வீடுபேறோ எனக்கு வேண்டாம்; என் ஒரே வேண்டுதல் உலகெலாம் துயருறும் உயிர்களின் வாதையை நீக்கு இறைவா என்பதுதான்."      

-பாகவதம்

[ பாகவதத்தில் ரந்தி தேவன் எனும் மன்னன் இறைவனிடம் வைத்த பிரார்த்தனை இது. இதே ச்லோகம் பாரதத்தில் த்ரோணபர்வத்தில் இடம்பெற்றிருக்கிறது.]

179.

லக்ஷ்மீ சந்த்ராத் அபேயாத் வா ஹிமவான் வா ஹிமம் த்யஜேத்

அதீயாத் ஸாகரோ வேலாம் ந ப்ரதிக்ஞாம் அஹம் பிது:

"நிலவின் ஒளி மறையலாம்; இமயத்தின் பனி கரையலாம்; கடல் தன் மட்டத்தை மீறலாம்; என் தந்தைக்கு நான் கொடுத்த வாக்கு ஒருபோதும் மாறாது." 

[பதினான்கு ஆண்டுகள் வனவாசம் கிளம்ப எத்தனிக்கும் போது ஸ்ரீ. ராமன் உதிர்த்த அமுத மொழி இது.]

180.

தீபோ பக்ஷ்யதே த்வாந்தம் கஜ்ஜலம் ச ப்ரஸூயதே

யாத்ரஷம் பக்ஷயேதன்னம் ஜாயதே தாத்ரஷீ ப்ரஜா

ஒளிரும் விளக்கு இருளைத் தின்பதால் கரும் புகையை வெளியிடுகிறது; எதை உண்கிறோமோ அதைப் போலத்தான் விளைவும்.