முளை

குருவும் சீடனும் ஒற்றையடிப்  பாதையொன்றில் நடந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

வழியில் துளிர்விட்டிருந்த சின்னஞ்சிறு செடியைப் பிடுங்கும்படி குரு சீடனிடம் சொல்ல அவனும் சட்டென அதை ஒரு நொடியில் செய்து முடித்தான்.

சற்றுத் தள்ளி, நன்கு வளர்ந்திருந்த செடியொன்றைப் பிடுங்கும்படி பணித்தார். சீடன் மிகுந்த பிரயத்தனம் செய்து தனது இரண்டு கைகளாலும் அச்செடியைப் பிடுங்கி எடுத்தான்.

இன்னும் சற்றுத் தொலைவு சென்ற பிறகு, ஒரு சிறு மரமாய் வளர்ந்திருந்த செடி ஒன்றைப் பிடுங்கும்படி அவர் சொன்னபோது, சீடன் தன்னுடைய முழு பலத்தை உபயோகித்தும் அசைக்கக் கூட முடியாமல் போய்விட்டது.

அதை அருகில் இருந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்த குரு சொன்னார்-

”பிரச்சினைகளும் இப்படித்தான்!”

உடனே சீடன் கேட்டான்-

“பிரச்சினைகளுக்கும் செடிக்கும் என்ன சம்பந்தம்?”

குரு புன்னகையுடன் அவனுக்கு விளங்கும்படி சொன்னார்:

“பிரச்சினைகள் துளிர் விடும்போதே, அதைத் தீர்க்க முயன்றால் தீர்த்து விடலாம். அதை வளர விட்டால் அது மரம்போல வளர்ந்து பெரிதாகி விட்டால் அப்புறம் அதை அகற்ற ஆயுதங்களும் பெரும் முயற்சியும் தேவைப்படலாம்”.

ஐந்தில்
வளைக்கப்படாதது
மட்டுமல்ல
பிடுங்கப்படாததும்
ஐம்பதில்
வளைக்கப்படவும்
பிடுங்கப்படவும்
முடியாது.
ஐம்பதில்
முடியாதென்றால்
ஆயுசுக்கும் முடியாது.