சக்ரவாகம்

சக்ரவாகம்.

இப்படி ஒரு பெயரைக் கேட்ட ஞாபகம் லேசாக வருகிறதா? சின்ன சின்ன மழைத் துளிகள் சேர்த்து வைப்பேனோ என்று கருப்பு உடையில் இஷா கோபிகரைப் பார்க்காதது போலே பார்த்துக் கொண்டே மழையில் ஜம்மென்று நனைந்த அர்விந்சாமியை உடனே நினைவுக்கு வரும். அதுக்கப்புறம் அந்தப் பாடலில் சக்ரவாகம் பற்றி ஒரு வரி வரும். அந்தப் பறவையாவேனோ என்று ஏக்கத்துடன் பாடிவிட்டுக் கிளம்புவார் அ.சா.

’சகோரப் பறவை’என்று கூவப்படும் சாரி அழைக்கப்படும் பறவையின் மறு பெயர்தான் ‘சக்ரவாகம்’.அது இரவு நேரங்களில் இணையைப் பிரிய நேர்ந்தால் சோகத்துடன் கூவுமாம்.அதன் கூவல் மிகுந்த மன வேதனையைப் பொதிந்ததாக இருக்கும். சரி.

இப்போ சக்ரவாகம் என்ற பெயரில் ஒரு கர்நாடக சங்கீத ராகமும் இருக்கிறது. இந்த ராகம் மட்டும் ஒரு பெண்ணாயிருந்தால் கடத்திக் கொண்டுபோயிருப்பேன் என் குடிசைக்கு.

ஹலோ யாருங்க! உடனே ஓடாதீங்க. மேலோட்டமா உங்களுக்குப் பிடிச்சா மாதிரி பேசறேன். கொஞ்சம் கேளுங்க.

கர்ணனின் தேர்ச்சக்கரத்தில் குருதியில் நனைந்து சிவாஜி உயிர்விளிம்பில் தவிக்கையில் என்.டி.ராமராவ் சீர்காழியின் அற்புதக்குரலில் பாடுவாரே ஆன்மாவின் துயரெல்லாம் வெளிப்படும்படியும் அந்தத் துயருக்கும் அதுவே மருந்தாகும் மாயமும் கொண்ட ”உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம்”-அது சக்ரவாகம்.

முத்துவில் மாளிகையை விட்டுத் துரத்தப்படும் போது ரஜினிக்கு ஹரிஹரன் கொடுத்திருப்பார் குரல்-விடுகதையா இந்த வாழ்க்கை?- அதை யார் கேட்கும் போதும் உடனே மனமிறங்கும்.தத்துவ முலாம் பூசப்பட்டிருப்பதும் தெரியும்.புதிரும் விடையும் கொண்டதாய் அமைந்திருக்கும் அதன் பாவம்.

அடுத்து நேற்றுத்தான் ஒரு சக்ரவாகம் கேட்டேன். இன்னும் அதுதான் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.

மந்திரப்புன்னகை என்கிற படத்தில் சுதாரகுநாதனின் உயிரை அறுத்தெடுக்கிற என்ன குறையோ என்ன நிறையோ என்கிற தேவகானம்தான் இதை உடனே எழுதத் தூண்டியது.

என்ன ஒரு சங்கீதம்! எல்லாவற்றையும் தூக்கிப்போட்டு விட்டு அந்தப் பாடலைப் பிடித்துக்கொண்டு எதையும் தேடாமல் தேசாந்திரியாய் வாழ்ந்து சாகலாம் போங்கள்.

ஒரு ப்யூஷனின் தோய்ப்பும் மிருதங்கத்தின் இறுக்கமும் ஹா!மனது இளகி இங்கே வழிந்தோடிக் கொண்டிருப்பது அந்த சங்கீதத்தைக் கேட்டவர்களுக்குப் புலப்படும்.நான் திருப்பித் திருப்பி ஐம்பதாவது தடவைக்கும் மேலே இதைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன்.கண்ணில் மழையையும் கண்ணன் அதைத் துடைப்பதையும் உணர்கிறேன்.

இந்த வரி எழுதும் போதும் எனக்குப் பின்னால் ஒலித்துக்கொண்டிருக்கிறது. அலைபாயுதே கண்ணாவை விரட்டிவிட்டு என் ரிங்டோனாகி விட்டது. என் காலர் ட்யூனாகவும் மாறிவிட்டது.

இந்தக் காட்சி எப்படி படமாக்கப் பட்டிருக்குமென நான் பார்க்கவும் விரும்பவில்லை.இதை ஒலி வடிவமாகவே ஒரு ஓவியம் போலத் தீட்டி வைத்துப் பாதுகாப்பேன்.

இது சக்ரவாகத்தின் மாயமா அங்கங்கே தொட்டுப்போகும் ஆஹிர்பைரவியின் வாசனையா அந்த வார்த்தைகளா அல்லது சுதாவின் குரலா? எனக்குத் தெரியாத குழப்பமாயிருக்கிறதே? என்ன செய்வேன்? தஞ்சாவூரில் செத்துபோன ப்ரகாஷ் இதைக் கேட்டிருக்கவேண்டும். என்னோடு கை கோர்த்துக்கொண்டு ஆடியிருப்பார்.

அறிவுமதி அற்புதமாக எழுதி வித்யாசாகர் இசையமைத்த இந்தப் பாடலை நீங்களும் கேளுங்கள். உங்களை இழந்து போவீர்கள். (வலது புறம் பேரானந்தம் இருக்கிறது. இந்தப் பாடலைக் கேட்டபடி வரிகளை மேயுங்கள். பரலோகம் சமீபிக்கும்)

என்ன குறையோ
என்ன நிறையோ
எதற்கும் நான்
உண்டென்பான்
கண்ணன்
என்ன தவறோ
என்ன சரியோ
எதற்கும் நான்
உண்டென்பான்
கண்ணன்
என்ன வினையோ
என்ன விடையோ
அதற்கும் நான்
உண்டென்பான்
கண்ணன்
அதற்கும் நான்
உண்டென்பான்
கண்ணன்
( என்ன குறையோ )
நன்றும் வரலாம்
தீதும் வரலாம்
நண்பன் போலே
கண்ணன் வருவான்
வலியும் வரலாம்
வாட்டம் வரலாம்
வருடும் விரலாய்
கண்ணன் வருவான்
நேர்க்கோடுவட்டம்
ஆகலாம்
நிழல் கூட
விட்டுப் போகலாம்
தாளாத துன்பம்
நேர்கையில்
தாயாகக் கண்ணன்
மாறுவான்
அவன் வருவான்
கண்ணில் மழை துடைப்பான்
இருள் வழிகளிலே
புது ஒளி விதைப்பான்
அந்தக் கண்ணனை
அழகு மன்னனை
தினம் பாடி வா
மனமே
( என்ன குறையோ )
உண்டு எனலாம்
இல்லை எனலாம்
இரண்டும் கேட்டு
கண்ணன் சிரிப்பான்
இணைந்தும் வரலாம்
பிரிந்தும் தரலாம்
உறவைப் போலே
கண்ணன் இருப்பான்
பனி மூட்டம் மலையை
மூடலாம்
வழி கேட்டுப் பறவை
வாடலாம்
புதிரான கேள்வி
யாவிலும்
விடையாக
கண்ணன் மாறுவான்
ஒளிந்திருப்பான்
எங்கும் நிறைந்திருப்பான்
அவன் இசை மழையாய்
உலகினை அணைப்பான்
அந்தக் கண்ணனை
கனிவு மன்னனை
தினம் பாடி வா
மனமே
( என்ன குறையோ )