கூர்வாள் கொண்டு
கிளம்புகிறாய் யுத்த களத்திற்கு.
வெட்டி வீழ்வதும்
குத்திச் சாய்ப்பதும் நிறைவேறுகிறது
போரின் உபாயங்களாய்.
குருதியும் கண்ணீரும் கவ்வுகின்றன
அழுகும் சடலங்களை
வேட்டை நாயின் முனைப்போடு.
வெல்லும் ஒவ்வொரு
நாளும் வீழ்கிறாய் நீ.
வாழும் ஒவ்வொரு
நொடியும் சாகிறேன் நான்.
9 கருத்துகள்:
இப்போது யுத்தம் என்பது ஈகோவும் வக்கிரப்புத்தியின் அடையாளமாகவும் உள்ளது. உயிரழித்தல் என்பது மயிர் மழித்தல்போல அவசியமும் வலியுமற்று அமைந்துவிடுகிறது. அரிப்பெடுத்த ஜந்துக்களைப்போல வேட்டை நடக்கிறது போர் எனும் பெயரில். மனது கணக்கிறது சிறுமியின் புகைப்படத்தால்.
மிகச் சரியாய்ச் சொன்னீர்கள்
சுந்தர்ஜி. வெற்றியே தோல்வியாவது
யுத்தத்தில் மட்டும்தான்.
ஆ,சூப்பர்.வலிகளை ரணங்களை எடுத்துச்சொல்லிச் செல்கிறது.
வெல்லும் ஒவ்வொரு
நாளும் வீழ்கிறாய் நீ.
வாழும் ஒவ்வொரு
நொடியும்
சாகிறேன் நான்.
படமும் வார்த்தைகளும் சாகடிக்கும் வண்ணம்... எனது கூர் வாளை மழுங்கடிக்கும் உத்தேசம் பிறக்கிறது மனசில்.
ஒரு சில முட்டாள்களின் முனைப்பால்
கொட்டடில் குழந்தைகள் பாலின்றி.
வேலிக்ளுக்குள் கண்ணீரோடு கன்னிகள்,
நிலங்களுக்குள்ளும் காத்திருக்கும் கன்னிகள்.
கைகால்கழிந்த குழந்தைகள், கதவிழந்த வீடுகள்.
ஒளி இழந்த சாமிகள்,அந்த சாமிகளும் கைவிட,
அப்பாவிகளாய் மக்கள். பாவிகளாய்?
மனதைப் பிசைகிறது.. கவிதையின் அந்தராத்மா.
படமும்,வரிகளும் வலி.
படம் சொல்லும் கவிதையாகிறது !
இருத்தலைப் போல் போர் புரிதலும் இயல்பு என்றாகிவிடுகிறதே !அதன் side productsகள் தான் மனதை வருத்துகிறது.
இந்த படத்தை போட்டு வருத்த எப்படி ஜி மனசு வந்தது ?
மேலும் தொலைகிறது உறக்கம் ..
கருத்துரையிடுக