மனதின் நிறம்

ஸ்ரீ.ஜி.எம்.பாலு சார் (gmb writes) இன்றெனக்கு அனுப்பியிருந்த மின்னஞ்சலின் உள்ளடக்கம் ஒரே நேரம் வருத்தமும் ஆனந்தமும் தருவதாயிருந்தது.

உடனே உங்களோடு பகிரத் தோன்றியது. அந்த மின்னஞ்சலின் மொழிமாற்றம் கீழே: .
************************************************************************
இந்த சம்பவம் பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸின் ஜொகன்னெஸ்பர்க்க்கும் லண்டனுக்குமிடையிலான விமானத்தில் நிகழ்ந்தது.

50 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு வெள்ளைக்காரப் பெண் ஒரு கறுப்பருக்கருகில் அமர நேரிட்டது.

இதைச் சகிக்க முடியாத அப்பெண் விமானப் பணிப்பெண்ணை அழைத்து,

” ஏம்மா? இதை நீ பார்க்கவே இல்லியா? ஒரு கறுப்பனுக்கு அருகில் என்னிருக்கை ஒதுக்கப்பட்டிருப்பதை என்னால் ஏற்கமுடியாது. மாற்று இருக்கை ஒன்று உடனடியாக ஒதுக்கித் தா.” என்றாள்.

”தயவு செய்து அமைதியாய் இருங்கள். விமானத்தின் எல்லா இருக்கைகளும் நிரம்பிவிட்டன. ஏதாவது காலி இருக்கை இருக்கிறதாவெனப் பார்த்துவருகிறேன்” என்றாள் பணிப்பெண்.

சிறிது நேரத்தில் திரும்பிய பணிப்பெண்,

“ நான் சொன்னது போலவே எகானமி வகுப்பில் எல்லா இருக்கைகளும் நிரம்பிவிட்டன. கேப்டனிடம் கேட்டதில் அவர் பிஸினஸ் வகுப்பிலும் காலியிடம் எதுவுமில்லை. ஆனால் முதலாம் வகுப்பு இருக்கை ஒன்று காலியாக உள்ளது என்றார்.” என்றபடியே-

அந்த வெள்ளைக்காரப்பெண்ணை மேலும் பேசவிடாமல் தொடர்ந்தாள்.

“எகானமி வகுப்பில் பயணிப்பவரை முதலாம் வகுப்பில் பயணிக்க அனுமதிப்பது எங்கள் நிறுவனச் சட்டப்படி வாடிக்கையல்ல. ஆனாலும் சூழ்நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு, கறைபடிந்த மனதோடு பக்கத்து இருக்கையில் ஒருவரோடு பயணிக்கும் துர்பாக்கியத்தைக் கருதி இதற்கு விதிவிலக்காக சட்டத்தைத் தளர்த்த கேப்டன் ஒப்புக்கொண்டார்”

அந்தக் கறுப்பு நிற மனிதரிடம் திரும்பி, “ நீங்கள் உங்கள் உடைமைகளோடு காத்திருக்கும் முதல் வகுப்பு இருக்கையில் பயணிக்கலாம். அதில் உங்களுக்கு ஏதும் ஆட்சேபமிருக்காது என நினைக்கிறேன்” என்றாள்.

நடைபெற்ற இந்த அவலத்தை முதலில் இருந்து அதிர்ச்சியில் வாயடைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த சக பயணிகள் அனைவரும் எழுந்து நின்று உரக்கக் கைதட்டி அச்செயலைப் பாராட்டினார்கள்.

இது உண்மைச் சம்பவம். உங்கள் மனது அந்தக் கறுப்பு மனிதரின் காயமடைந்த மனதுக்கு ஆறுதல் சொல்ல விரும்புமாயின் உங்களுக்குத் தெரிந்தவர்களுடன் இதைப் பகிருங்கள்.

நன்றி.
***************************************************************************
நன்றி பாலு சார். சரிதானே?